
Σημείο για τη μελέτη + την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς
Αφίσα από τον αντιδικτατορικό αγώνα στη Γαλλία
Από το αρχείο των ΑΣΚΙ
Σε κάθε χιλιόμετρο
Κάθε χρόνο
στενοκέφαλοι γέροι
δείχνουν στα παιδιά το δρόμο
με μια χειρονομία μπετόν αρμέ
Ζακ Πρεβέρ, Κουβέντες
Ο Νοέμβριος του 1973 συνεχίζει να συμβολίζει την ελεύθερη νεότητα που εξεγείρεται απέναντι στον αυταρχισμό, συμπυκνώνει διαχρονικούς αγώνες για δημοκρατία και ελευθερία. Είναι ευεξήγητη λοιπόν η ακούραστη, επίμονη και εμμονική προσπάθεια απομυθοποίησης, απονομιμοποίησης και αποδόμησης αυτού του συγκροτητικού ιστού της νεανικής αμφισβήτησης στη Μεταπολίτευση. Ακριβώς γιατί είναι ισχυρός πολιτικά ο ρόλος του Πολυτεχνείου ακόμα και σήμερα. Ακριβώς γιατί η Ακροδεξιά αναγνωρίζει εκεί, στα κάγκελα της Πατησίων, μια ισχυρή συμβολική αντίσταση σε κάθε βήμα αποδοχής και κανονικοποίησής της.
Όπως σημειώνει ο Πολυμέρης Βόγλης στο κείμενό του, «Σε κάθε ευκαιρία, και ιδιαίτερα τις ημέρες της επετείου της εξέγερσης, γράφουν άρθρα, κάνουν αναρτήσεις και σχόλια που σκοπό έχουν να μειώσουν τη σημασία της εξέγερσης, να αμφισβητήσουν τα γεγονότα, να εκφράσουν την αποστροφή τους για τη “γενιά του Πολυτεχνείου”, να συκοφαντήσουν τους εξεγερμένους φοιτητές, να καταδικάσουν την “ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς”, να δηλώσουν τη δυσφορία τους για τις “παρωχημένες” ιδέες που επιβιώνουν μέσα από τις εορταστικές τελετές και την πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία».

Γιατί το Πολυτεχνείο παραμένει τόσο ζωντανό, άρα τόσο επίφοβο; Το απαντά καλά ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης: «47 χρόνια μετά η καταδίκη της Χρυσής Αυγής έδειξε ότι υπάρχουν ακόμη αγώνες που ξεκινώντας από τη διεκδίκηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας μπορούν να είναι επιτυχείς, να κινητοποιούν τους πολίτες και να στέκονται εμπόδιο στην επέλαση του φασισμού. Σε αυτούς τους αγώνες η εξέγερση του Πολυτεχνείου στέκει πάντα ένα φωτεινό ορόσημο».
Στη φετινή σκοτεινή συγκυρία, με την πανδημία και τον περιορισμό του δικαιώματος στο συνέρχεσθαι, με την ένταση γύρω από τον εορτασμό της επετείου, το Πολυτεχνείο, με τον δικό του μοναδικό τρόπο, είναι πάλι εδώ ως πεδίο μιας μεγάλης κρίσιμης συζήτησης, μιας μεγάλης ανοιχτής μάχης: πώς συγκροτούνται οι νέες απειλές για την ελευθερία, πώς διεξάγονται οι νέοι αγώνες για τη δημοκρατία.
Διαβάστε στο Σημείο:
- Πολυμέρης Βόγλης, Γιατί ενοχλεί η εξέγερση του Πολυτεχνείου;
- Βαγγέλης Καραμανωλάκης, Και μετά την ύβρη έπεται η νέμεσις
Οι Ρομά αποτελούν διαχρονικά θύματα διακρίσεων, ρατσιστικής συμπεριφοράς, ακόμα και πογκρόμ που κατέληξαν σε εκκαθαρίσεις. Το Ολοκαύτωμα των Ρομά δεν έτυχε ποτέ της απαραίτητης προσοχής. Να γιατί δεν είναι ευρέως γνωστό πως στα στρατόπεδα εξόντωσης θανατώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες Ρομά.
Τι λέει η GenZ για τη δικτατορία που δεν την έζησε; Ποια ντοκιμαντέρ αποτυπώνουν τα γεγονότα και την ατμόσφαιρα της επταετίας 1967–1974; Ποια τραγούδια ενέπνευσαν και εμψύχωσαν την αντίσταση στα χρόνια της χούντας