Η εικόνα των νεοναζί που οδηγούνται στις φυλακές (αλαζόνες και αμετανόητοι πάλι σήμερα, χτες μόλις μπροστά στην έδρα ψοφοδεείς και ανανήψαντες) ήδη εγγράφεται στις εμβληματικές σκηνές της νεότερης ιστορίας μας. Μεγάλη ανάταση, καιρό είχε τόσος κόσμος να χαρεί, να ανασάνει με ανακούφιση. «Επιτέλους, κάτι καλό!» Αυτό ακουγόταν. Αυτή η νίκη της δημοκρατικής πολιτείας είναι συλλογικό μας κτήμα. Και όπλο.
Η δίκη ήταν ένα μεγάλο μάθημα. Μάθημα αταλάντευτης πίστης από τα θύματα και τους συγγενείς τους. Μάθημα μαχητικότητας από την πολιτική αγωγή. Μάθημα συνέπειας από το Παρατηρητήριο της Δίκης και το ευάριθμο αλλά σταθερό κοινό. Πάνω από όλα, μάθημα απονομής δικαιοσύνης από την έδρα. Αλλά και μάθημα πολύτιμο από την Εισαγγελέα. Η στάση της φωτίζει τη διαχρονική στάση τμήματος της ελληνικής δικαιοσύνης απέναντι στην ακροδεξιά βία.
Κάποιοι νομίζουν ότι ξεμπλέξαμε. Ότι αρκεί η καταδίκη για να σβήσει το ακροδεξιό φαινόμενο. Άλλοι επιχειρούν στην καταδίκη να ξεπλύνουν δικές τους ευθύνες. Τις τελευταίες μέρες δηλώνουν αντιφασίστες ακόμα και οι ακροδεξιοί. Μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού έδειξε αδυναμία να διαχειριστεί το ιστορικό βάρος της δικαστικής απόφασης. Επιχείρησε να την φέρει στα μέτρα μιας συνηθισμένης μικροκομματικής αντιπαράθεσης. Ανιστόρητες θεωρίες και αδιανόητοι συμψηφισμοί πάνω από το πολιτικό πτώμα της νεοναζιστικής συμμορίας.
Την ώρα που οι χρυσαυγίτες εκτίουν τις ποινές τους, η δημοκρατία έχει μια μοναδική ευκαιρία να επουλώσει τις πληγές της. Να αναστοχαστεί. Γιατί φτάσαμε εδώ; Γιατί αργήσαμε τόσο; Πόση συνέργεια, εφεκτικότητα ή αδράνεια κρατικών δομών χρειάστηκε; Πώς θα αναστρέψουμε την εκλεκτική συγγένεια ορισμένων κρατικών λειτουργών με όποιον εκπέμπει ακροδεξιό μισανθρωπισμό; Πώς θα πούμε «ως εδώ» σε όσους αστυνομικούς ενεργούσαν (και ενεργούν) σαν υποκατάστημα της εγκληματικής οργάνωσης στους αρμούς του κράτους; Σε όσους δικαστικούς λειτουργούς έστρεφαν το βλέμμα αλλού; Σε όσους θρησκευτικούς λειτουργούς έβλεπαν στα παιδιά με τα μαύρα τη γλυκιά ελπίδα του έθνους; Σε όσους πολιτικούς συνειδητά υπονόμευσαν κάθε προσπάθεια να αποκλειστεί ο νεοναζισμός με «δημοκρατική υγειονομική ζώνη»;
Το ακροδεξιό φαινόμενο είναι εδώ. Πολλοί συμπολίτες μας πιστεύουν ότι μπορεί η Χρυσή Αυγή να «το παράκανε» με τη βία και τα εγκλήματα αλλά χωρίς αυτά θα ήταν σοβαρή και χρήσιμη. Μέρος του πολιτικού κόσμου, δημοσιογράφοι και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, παρά τον όψιμο και ανέξοδο «αποτροπιασμό» για την εγκληματική συμμορία, εξακολουθούν σαν να μη συνέβη τίποτα να κανονικοποιούν το ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, τον εθνικισμό.
Για όλους αυτούς τους λόγους ξεκινάμε το Σημείο για τη Μελέτη και την Αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς. Μαζί μας στο ξεκίνημα μια ομάδα ξεχωριστών ανθρώπων, οι πρώτοι «Φίλοι του Σημείου».
Μάρω Δούκα, συγγραφέας
Σταύρος Ζουμπουλάκης, συγγραφέας
Βασιλική Γεωργιάδου, καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Παντελής Μπουκάλας, συγγραφέας, δημοσιογράφος
Πολυμέρης Βόγλης, αναπληρωτής καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Θανάσης Καμπαγιάννης, συνήγορος πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, μέλος ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών
Βαγγέλης Καραμανωλάκης, αναπληρωτής καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Γεράσιμος Κουζέλης, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Στρατής Μπουρνάζος, ιστορικός, διορθωτής κειμένων
Λευτέρης Παπαγιαννάκης, τέως Αντιδήμαρχος Μεταναστών και Προσφύγων στον Δήμο Αθηναίων
Κλειώ Παπαπαντολέων, δικηγόρος
Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης, καθηγητής Δικαίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών και Περιφερειακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Τους ευχαριστούμε θερμά. Με τη βοήθεια και τη συμμετοχή τους, με τη βοήθεια κι άλλων φίλων και συνεργατών μας, θα προσπαθήσουμε να αντιπαραθέσουμε τις αρχές της ανοιχτής, συμπεριληπτικής δημοκρατίας, της ελευθερίας και της ισότητας στον λόγο του μίσους και του αποκλεισμού. Καλή μας αρχή. Η ακροδεξιά δεν είναι το αναπότρεπτο μέλλον μας!